امام صادق (ع) و دانش پزشكي

مشخصات كتاب

نويسنده : ميثم سنگچاركي

ناشر : ماهنامه كوثر، شماره 40

مقدمه

بدون ترديد، علوم حضرات معصومين عليهم السلام اكتسابي نيست و آن چه از ذهن شفاف و نوراني آن بزرگواران انعكاس مي يابد،اشعه هايي از انوار الهي است كه از پيامبر خاتم(ص) تا معصوم چهاردهم(عج) نسلي بعد از نسل، به يادگار مانده و زمينيان را بهره مند ساخته است. اگر غير از اين بود، مي بايست علوم آن ها مقطعي و زودگذر باشد و جز در عصر خويش كاربردي آن هم در همه زمينه ها، بدون كمترين تخلف نداشته باشد و در برخورد با شخصيت هاي علمي هم عصر خود و عالمان قرون بعد، منفعل گردد.

مناظره طبيب هندي با امام

جستجوي مفصل اين نكته را به عهده خوانندگان محترم گذاشته و تنها مناظره زير را كه به علم پزشكي امام صادق(ع) اشاره دارد. نقل به مضمون مي كنيم. روزي امام صادق(ع) به مجلس منصور دوانيقي وارد شد. طبيب هندي كنار خليفه نشسته بود. او كتابهايي كه در موضوع «علم طب » نگاشته شده بود را براي خليفه مي خواند تا ضمن سرگرم ساختن او بر معلومات خليفه بيفزايد. امام صادق(ع) درگوشه ي مجلس نشست. باراني از هيبت و ابهت از چهره حضرت مي باريد.مدتي گذشت. هنگامي كه طبيب از خواندن كتابها فارغ شد، نگاهش به امام صادق(ع) دوخته شد. لحظاتي مشغول تماشاي سيماي حضرت شد. ابهت و صلابت امام تنش را لرزاند. نگاهش را به سوي خليفه برگرداند و با اين سؤال سكوت را شكست: اين مرد كيست؟ او عالم آل محمد(ص) است. آيا ميل دارد از اندوخته هاي علمي من بهره مند گردد؟ نگاه خليفه روي امام قرار گرفت. قبل از اين كه چيزي بگويد،امام لب به سخن گشود: نه! طبيب